Sığırlarda travmatik retikülitin nedenleri ve belirtileri, tedavisi ve önlenmesi
Sığırların beslenme davranışının özellikleri hastalıklara, örneğin travmatik retikülit gelişimine yol açabilir. Bu bulaşıcı olmayan bir hastalıktır, içine giren yabancı keskin nesnelerin bir sonucu olarak ağın iltihaplı bir lezyonudur. Retikülitin nedenlerini ve semptomlarını, tanı ve tedavi seçeneklerini, duvar travması tehlikesini ve evde nasıl önleneceğini düşünün.
Retikülit nedenleri
Kursun doğası gereği, travmatik retikülit akut ve kroniktir. Sığır ağı göbeğin önünde, diyaframın ve karaciğere yakın bir yerde bulunur. Kalpten yalnızca 2-4 cm ayırır, bu nedenle keskin nesneler perikardiyuma zarar vererek retiküloperikardite neden olabilir.
Travmatik retikülit gelişimi, ağa vuran keskin nesnelerden - metal tel, çivi, diğer metal ürünlerden ve organın duvarlarını delmesinden kaynaklanır. Merada otlayan inekler onları otlarla birlikte yutabilir. Yemek, sığır dilinin zayıf duyarlılığıyla kolaylaştırılır (küçük hayvanlar, hassasiyetleri daha iyi olduğu için daha az keskin nesneleri yutarlar).
Hastalık çoğunlukla 3-9 yaş arası hayvanlarda teşhis edilir; yüksek üretken bireyler ve hamile kadınlar hastalığa daha duyarlıdır. Ayrıca, retikülit genellikle yetersiz beslenen, beslenmesi yetersiz olan veya beslenme rejimi ihlal edilen hayvanlarda bulunur. Yabancı cisimleri yemenin ana nedeni, yemdeki mineral elementlerin eksikliği olarak düşünülebilir. İnekler yenmeyen çeşitli şeyleri yalamaya ve yemeye başlar.
Ot ve samanla yutulan nesneler ağda kalır, daha az sıklıkla işkembe ve kitapta. Kör kenarlı ve yuvarlak bir şekle sahip olanlar, hayvana müdahale etmeden uzun süre orada yatabilirler. Ağın daralmasının bir sonucu olarak keskin nesneler, duvarlarını kısmen veya tamamen delebilir. Tam bir delme ile nesne daha da hareket eder ve diyaframı, peritonu yaralar. Kalp, akciğerler, karaciğer ve diğer sindirim organları - dalak, abomasum, kitap etkilenebilir. Keskin nesnelerin tekrar ağa sıkıştırıldığı ve ardından yeni bir yerde duvarına zarar verdiği zamanlar vardır.
Hastalığın belirtileri
Duvarın yabancı bir cisim tarafından delinme bölgesinde iltihap gelişir ve enfeksiyon sıklıkla birleşerek çürümüş ve pürülan süreçlere neden olur. Travmatik retikülit belirtileri farklı olabilir, tezahürleri, iltihaplanma sürecinin ne kadar yoğun olduğuna ve yaşına bağlıdır. Ağın eksik bir şekilde delinmesi ile hastalık asemptomatik olabilir, sadece diş etinde azalma ve zayıflama ve geğirme olabilir.
Sığırlarda akut retikülit formu (duvar perforasyonu), anksiyete, iştahsızlık, atoni ve proventrikulusun hipotansiyonu ile ifade edilir. Hayvanın ısısı kısa süreliğine yükselir ve nabzı hızlanır. Süt verimi keskin bir şekilde azalır. Travma geçirdiğinde, hayvan hareket ederken, ayağa kalkarken geğirirken ağrı hisseder. Sık sık yatar veya ayağını geçer ve inleyebilir. Kronik formda (daha sık görülür), semptomların şiddeti hafiftir, ancak tekrar tekrar tekrarlanırlar. Ağrılı bir sendrom yoktur.
Yukarıda listelenen semptomlara ek olarak, inekler periyodik olarak timpanik semptomlar, bağırsak hareketliliğinde zayıflama yaşarlar.
Hastalık nasıl teşhis edilir
Travmatik retikülit ile bir ağrı semptomu karakteristiktir, bu nedenle teşhis yöntemlerinden biri şuna benzer: bir ineğin karnının altından bir çubuk geçirilir ve 2 taraftan kaldırılır. Hayvanın yaşayacağı acı, mideye keskin bir cisimle travma olduğunu gösterebilir.
Hayvanlarda hastalığı belirlemenin tanı yöntemi, manyetik probların proventriküle sokulmasıdır. Problar yalnızca retiküliti doğru bir şekilde teşhis etmeye yardımcı olmakla kalmaz, aynı zamanda metali ağdan ayırır. İşlemden önce inek 12 saat beslenmez, sadece su verilir (tanıdan önce 2 litre içilmelidir). Prob, burun içinden, farenksin önüne yerleştirilir, üzerine mıknatıslı bir zincir tutturulur. Tüp boğaza yerleştirilir ve inek onu yutar. Cihaz bir günlüğüne ızgarada bırakılır. Sondayı geri çıkarmadan önce hayvana tekrar su verilir. Ters sırada dikkatlice çıkarın.
Bir ineğin midesindeki metal nesneleri tespit etmek için, sondalara alternatif olarak bir metal detektörü kullanabilirsiniz. X-ışını muayenesi kullanılır.
İneklerde retikülit tedavisi için teknik
Tedavi için konservatif ve ilaç yöntemleri kullanılır. Muhafazakar olduğunda, kaba yem diyetten çıkarılır ve inekler ağın aktivitesini azaltan konuşmacılar, sümüksü et suları ile beslenir. İlaçla antibiyotikler, örneğin bir novokain çözeltisinde penisilin enjekte edilir. Antibiyotikler iltihabı azaltır.
Nesne, duvarını delmeden sadece ağın içindeyse, manyetik bir sonda ile dışarı çekilebilir. Duvara sıkışmışsa ameliyatsız yapamazsınız. Sığırdaki ağa işkembeden girilir. Hayvan makineye sabitlenir, lokal anestezi yapılır, antipsikotikler ve kasları gevşetici ilaçlar kullanılır. Kesik yoluyla ağ içerikten kurtarılır, metal nesne çıkarılır, boşluk antiseptiklerle tedavi edilir. Kesik dikilir ve ayrıca antiseptik ajanlarla tedavi edilir.
Ameliyattan sonra bir ineğin bakımı, hayvanı 2 hafta ayrı tutmaktan ibarettir. İlk 3-5 gün tüketilen yem miktarını azaltmanız gerekir. Dikişler ameliyattan 10 gün sonra alınabilir.
Potansiyel tehlike
Travmatik retikülit genellikle bir ineğin kaybına neden olur. Keskin bir nesne yalnızca ağı değil, diğer iç organları da delerse, kanama başlayabilir. Ancak duvardaki herhangi bir hasar hayvana iyi bir şey getirmez - delinme bölgesinde iltihaplanma başlar ve ardından süpürasyona dönüşür. Hayvanlarda kan zehirlenmesi ve ölüm meydana gelebilir.
Önleyici eylemler
Hayvanları otlatmadan önce meraları ve yürüyüş alanlarını metal nesnelerden temizlemek gerekir.Yem ve samanın temizliğini izleyin. Hayvanları otoyolların, çöplüklerin, inşaat alanlarının yakınında otlatmayın.
Hayvanları doğru şekilde besleyin: gıdalardaki minerallerin ve önemli besin maddelerinin içeriğini izleyin. Böylelikle hayvanlar eser element eksikliği yaşamazlar ve yenmez yeme istekleri olmaz.
Büyük çiftliklerde, retiküliti önlemek için hayvanlar, içindeki nesneleri güvenli bir şekilde sabitleyen ve duvarı delmelerini önleyen manyetik halkalarla tanıtılır. Tel, çivi ve diğer metal nesneler yemek nadir değildir. Travmatik retikülitin uzun bir süre devam etmesine ve neredeyse hiçbir semptomu olmamasına rağmen, hayvana sadece bir operasyon yardımı ile yardım etmek çoğu zaman mümkündür. Tedavi olmazsa ölebilir.
