Hayvanlarda nekrobakteriyozun nedenleri ve semptomları, sığır tedavisi ve önlenmesi
Büyükbaş hayvan beslemek, özellikle çiftlikte büyük bir hayvancılığa sahipse, çiftçinin önemli ölçüde çaba göstermesini gerektirir. Hayvanların nekrobakteriyozunun tespiti mal sahibi için bir felakettir, çünkü süt verimi önemli ölçüde azalır, hasta inekleri tedavi etmek, sağlıklı sürülerin ve ahırların önleyici tedavisi için çaba ve fon gereklidir. Yetiştirme stokunun enfeksiyonu, önemli mali kayıplara neden olur.
Nekrobacteriosis nedir
Nekrobakteriyoz, evcil ve vahşi hayvanlar için tipik olan bulaşıcı bir hastalıktır, kuşlar enfekte olur, bir kişi de enfekte olabilir. Enfeksiyon özellikle sığır ve ren geyiği için tehlikelidir. Hastalığa katı anaerobik bakteri Fusobacterum necrophorum neden olur. Bakteriler polimorfiktir ve ip veya çubuk şeklinde olabilir. Patojenitesi yüksek olan çeşitli toksinler oluştururlar. Yüksek sıcaklık (100 ° C'de 1 dakika içinde), oksijen, güneş ışığının etkisi altında hızla ölürler. Ağartıcı, potasyum permanganat, formalin, bakır sülfat ve diğer birçok kimyasal bileşik tarafından yok edilir.
Yazın 1 ay, kışın 2 ay toprakta kalırlar. Nekrobacteriosis ile enfekte olmuş su veya idrar 10-15 gün boyunca tehlikeli kalır. Nekrobakteriyoz enfeksiyonunun kaynakları, idrar, dışkı ve çürümüş eksüda ile bakteri salgılayan enfekte kişilerdir. Enfeksiyon, enfekte otlaklar, içme yerleri, besleyiciler ve suluklar, yatak örtüleri yoluyla bulaşır.
Görünüş nedenleri
Nekrobacteriosis salgınlarının ana nedenleri, hayvanların korunmasındaki hatalardır. İnekler diğer çiftliklerden alındığında enfeksiyon vücuda ot veya topraktan girebilir. Onun için "kapılar":
- bacaklarda yaralar, kesikler ve sıyrıklar;
- genital sistemde hasar;
- zamanla kesilmeyen yaralı tırnaklar;
- sinek ve at sineği ısırıkları;
- helmintik istilalar;
- soğuk ve nemli bir ahırda hayvanların kalabalıklaşması;
- dengesiz yetersiz beslenme;
- uzun yürüyüş yokluğu.
Hastalık akut veya kronik olabilir, ciddi vakalarda tedavi edilmezse kötü huylu lezyonlar oluşur. Genellikle nekrobakteriyoz, ikincil bir enfeksiyonun eklenmesi ile karmaşıklaşır, örneğin bronkopnömoni veya bir apse gelişebilir.
Patolojinin belirtileri
Hastalığın ilk aşamasında, genellikle parmak veya toynakta pürülan nekrotik bir lezyon oluşur. Önce cilt kızarır ve iltihaplanır. İnek topallamaya başlar, huzursuz davranır. Hayvanın arka ayaklarından biri en sık etkilenir. Tedavi edilmezse enfeksiyon yükselir, hayvanın bacakları, memesi ve cinsel organların mukoza zarı ülserlerle kaplanır. Bir inek etkilenen bölgeyi yalarsa, nekrobakteriyoz ağzın dudaklarını ve mukoza zarlarını etkiler. Aşağıdaki belirtiler not edilir:
- Ağlayan nekrobakteriyoz yaraları ve yaraları şiddetli ağrıya neden olur, enfekte inekler artık yaralı bacağına dayanmaz.
- Ülserin etrafındaki dokular yoğun ve ödemli olup, sürekli ıslanır.
- Hayvanlarda sıcaklık bazen 42 ° C'nin üzerine çıkar.
- İştah kaybolur, sakız kaybolur.
- Vücut ağırlığı ve süt verimi azalır.
- İleri vakalarda ülserler kötü huylu bir forma dönüşür veya kangren oluşur. Hayvan ölür.
Ekstremitelerin nekrobakteriyozu zamanında tedavi edilmezse, sadece yumuşak doku iltihabı meydana gelmez, eklemler ve kemikler etkilenir, kaslar arasında irin oluşur ve hayvan yürüme yeteneğini kaybeder.
Enfeksiyon ağız boşluğuna veya cinsel organlara yayıldığında içeriye nüfuz eder, karaciğerde, dalakta nekrotik odaklar oluşur ve apseler oluşur.
Teşhis önlemleri
Doğru tanı koymak için mikroflora bir ülser veya yaradan alınır. Smear mikroskop altında incelenir. Bakteri kolonisi daha sonra büyütülür ve laboratuar fareleri veya tavşanlarından izole edilmiş materyal ile enfekte edilir. Nekrobacteriosis varlığında bir süre sonra deney hayvanları karakteristik ülserlerle kaplanır ve ölür. Ek olarak veba, veziküler stomatit, ayak ve ağız hastalığı ve diğer hastalıkların varlığı da dışlanır.
Tedavi yöntemleri
Nekrobacteriosis tedavisi, enfeksiyon odağının tespit edilmesinden hemen sonra başlar. Hasta hayvan izole edilmiştir. Cerrahi olarak yara temizlenir, nekrotik doku sağlıklı olanların sınırına kadar tamamen çıkarılır. Daha sonra dokular solüsyonlardan biriyle yıkanır: potasyum permanganat, klorheksidin, furasilin, formalin. Daha sonra, yara streptocide tozu serpilir veya kloramfenikol veya sintomisin ile tedavi edilir.
Oral mukozanın veya genital organların nekrobakteriyozu durumunda, geniş bir etki yelpazesine sahip olan tetrasiklin veya kloramfenikol, bisilin ve diğerleri gibi antibiyotikler reçete edilir. Sağlıklı hayvanlar için nekrobakteriyozu önlemek için genel banyolar düzenlenir. Sığırları işlemek için böyle bir kap yapmanın en kolay yolu, zemini ve duvarları betonla doldurulmuş bir hendek kazmak ve sağlam bir geçit düzenlemektir.
En iyi tedavi seçeneği: böyle bir banyoyu 2 parçaya bölün, bir tanesine su dökün ve bir dezenfektan çözeltisi, örneğin% 10'luk bir formaldehit veya bakır sülfat çözeltisi diğerine. Hayvanlar önce toynaklarını yıkamak için bir su banyosuna sürülür ve ardından 10-15 dakika antiseptikli bir banyoda tutulur. İşlem 5-7 gün arayla 3-4 defa tekrarlanır. Mera 1.5-2 ay sonra tekrar kullanılabilir. Çiftlikte nekrobacteriosis tespit edilirse, ahır gübresinden temizlenir, dezenfektan solüsyonla yıkanır ve altlık değiştirilir.
Nekrobacteriosis ile enfekte olan son hayvanın iyileşmesinden en geç 4 ay sonra çiftlikten kısıtlayıcı önlemler kaldırılır.
Genel önleyici tedbirler
Veterinerlik tıbbı, hastalığın keşfinden bu yana uzun bir yol kat etti. Günümüzde ineklerin nekrobacteriosis ile hastalanmaması için hayvanlar aşılanmaktadır. Yetişkin bir çiftlik hayvanları ve buzağılar, 3 aylıktan itibaren nekrobacteriosis'e karşı aşılanır.
Veteriner uzmanları, tüm çiftlik hayvanlarının toynaklarını inceler ve tedavi eder. Profilaktik amaçlar için formalin, bakır sülfat veya kreozot içeren ortak banyolar düzenlerler.Nekrobakteriyozlu inek hastalığını önlemek için ahır sistematik olarak temizlenmeli, gübre kaldırılmalı ve yatak örtüleri değiştirilmelidir. Oda sıcak ve kuru olmalıdır. Hayvanları cereyandan korumak gerekir. Zeminler, hayvanların yaralanmaması için bile yapılmıştır.
Mineral takviyeleri ve vitaminler dahil hayvan beslenmesi dengeli olmalıdır. İneklere tuz, tebeşir, kemik unu veya özel vitamin kompleksleri verilir. Hayvanların durmaması için yürüyüş alanları düzenlenmiştir.
Bir çiftlikte çalışan insanlar hayvanlardan nekrobakteriyoz kapabildiğinden, çiftliklerde ilk yardım çantası gereklidir. Hasta hayvanlarla çalıştıktan sonra eller dezenfekte edilmelidir. Hasta çalışanlar tedavi görmelidir.
Enfekte ineklerden et ve süt yemeye izin verilir mi
İnek için lokal tedavi yeterli ise pastörizasyon sonrası süt tüketilebilir.
Önemli: Ağız yoluyla antibiyotik tedavisi gören hayvanların sütü satılmamalı veya işlenmemelidir.
Tedavisi işe yaramayan hasta hayvanlar sıhhi bir katliama gönderilir. Et satışı konusuna, kesimden sonra karkası inceleyen bir sıhhi hizmet doktoru karar verir. Genellikle nekrobiyozdan etkilenen karkas alanı kaldırılır, kalan etin satışa veya işlenmesine izin verilir.
